دریل برقی

دریل برقی انرژی مورد نیاز خود را مستقیما از طریق جریان برق تأمین می‌کند. پارامتر محدودکننده‌ ی این دریل‌ها را می‌توان طول کابل آن‌ها دانست، چرا که تنها می‌توان در مکان‌هایی که امکان دسترسی به جریان برق شهری در دسترس است از این مدل دریل‌ها استفاده کرد. این دریل‌ها عموما از قدرت بیشتری نسبت به دریل‌های شارژی برخوردارند و با استفاده از آن‌ها کاربر نگرانی از جهت اتمام باتری دستگاه نخواهد داشت. این دریل‌ها به دلیل سابقه‌ی طولانی‌ که دارند شناخته‌ شده‌ تر هستند.

دریل‌های با سیم انتخاب هوشمندانه‌ ای برای کارهای سنگینی هستند که مدت زمان بیشتری برای اتمام شارژ آن‌ها لازم است. به این ترتیب دیگر لازم نیست کارتان را به دلیل تمام شدن باطری یا تعویض آن متوقف کنید. البته نکته منفی این نوع دریل‌ها این است که ممکن است سیم آن زیر دست و پا باشد و باعث ایجاد خطر شود.

واحد اندازه گیری قدرت (توان) دریل‌های برقی، وات است. هرچه این مقدار بیشتر باشد دریل شما قدرت بیشتری خواهد داشت و عملکرد بهتری در سوراخ کردن و تخریب سطوح سخت و فشرده دارد. برای استفاده جهت سوراخ کردن سطوح سبک‌ تر مثل سطوح پلاستیکی بهتر است از دریل‌ های سبک‌ تری که توان کمتری دارند استفاده کنید.

قسمت های تشکیل دهنده ی یک دریل

موتور: موتور یک وسیله، قلب تپنده ی یک وسیله می باشد. موتور دریل تعیین کننده ی سرعت و قدرت یک دریل می باشد. موتور ها در دو نوع ساده و گیربکسی وجود دارند. موتورهای گیربکسی از امکانات بیشتری برخوردند که عبارتند از: قابلیت تنظیم سرعت، تغییر گشتاور و جهت چرخش.

سه نظام: پس از موتور، سه نظام مهم ترین بخش یک دریل می باشد. سه نظام ها بر اساس نصب مته به دو دسته تقسیم می شوند: آچار خور و خودکار. در مدل آچارخور برای هر بار تعویض مته به آچار مخصوص نیاز می باشد، اما در نوع خودکار با نیروی دست و چرخش، می توان مته ی دریل را عوض کرد. سه نظام 10 متداول ترین نوع سه نظام می باشد.

مته: مته نیز به نوبه ی خود مهم است. این قسمت با سطوح مختلف تماس پیدا می کند و سوراخ ها را در اعماق متفاوت ایجاد می کند. اگر سطحی که می خواهید دریل کاری را بر روی آن انجام دهید، چوبی، پلاستیکی و یا فلزی بود، حتما باید از مته ی فولادی استفاده کنید، اما اگر سطح دریل کاری شما گچی، بتنی و سیمانی بود، نیاز به مته ی الماسه می باشد. مته های الماسه از مقاومت بالایی برخوردارند و برای ساخت آن ها از ترکیبات کربنی استفاده می شود. مته های فولادی نیز پر کاربردند و از آلیاژ فولادی ساخته شده اند.